بی عنوان

گاهی میخواهی چیزی نگویی، گاهی دوست داری نگاه هم نکنی، گاهی هم میخواهی اصلا نباشی. گاهی میخواهی حتی خودت هم نباشی تا رها شوی از بند خویش! میخواهی اما نمیشود! این خستگی و این حس را مدتی است که همیشه دارم. این بهانه های بی انتها و این حرف های بی عنوان همیشه بوده. اینقدر بی عنوان که سرشار از حرف است. مثل سکوتی که پر از فریاد. من یاد گرفته داد و فریاد در این ورطه فریاد بی ثمر است و سخن بی اثر. در این دیار نفرین شده هیچ کاری و هیچ تلاشی فایده ندارد. باید گذاشت و گذشت. باید رفت و دور شد. من میخواهم از خود دور شوم. برسم به دوردستهای غریبی. به آنجا که خود نیز نباشم. میخوام نباشم تا رها شوم از هستی. رها شوم از خویش. مگر سهم من از دنیا یک سکوت نیست؟ من سهمم را میخواهم. یک سکوت و یک رهایی. سکوتی بی انتها که رها شوم از خویش...

انتخاب افراد اصلح راهکار برون رفت از فلاکت اقتصادی و اخلاقی

الان دیگر تمامی کشورهای دنیا به این نتیجه مشخص و واضح رسیده اند که راهکار برون رفت از وضعیت بد در هر زمینه ای استفاده از افراد اصلح و کارآمد است. دیگر می توان گفت با وجود پیشرفت عقلی - اجتماعی نسل بشر در عصر حاضر پذیرفتن بهانه ای از کسی مبنی بر عدم اطلاع از این موضوع مهم و شفاف، به هیچ وجه مورد قبول نیست. پس هر کسی به غیر از این اصل مهم و شفاف عمل و اقدام کند یا مشکل عقلی دارد یا خائن به کشور خویش است. حال از آقای رئیسی انتظار می رود که در برهه ی حساس کنونی که دیگر فرصتی برای هیچ کسی باقی نمانده از این روش ساده و منطقی پیروی کرده و از افراد شایسته در پستهای مختلف و وزارتهای مختلف استفاده کند تا بلکه شاید مقداری از عقب ماندگی های موجود جبران شود. وضعیت زیست محیطی و مخصوصاً موضوع آب در ایران بسیار بحرانی است. سالهاست افراد بی کفایت و خائن به وطن مفت خورده و خوابیده اند تا وضعیتی که الان شاهد آن هستیم را دچار شویم. مگر نه اینکه ناسا در حدود 7 سال پیش هشدار داد ایران پس از 50 سال به بیابانی خشک و بی آب تبدیل خواهد شد! چرا این خائنان به وطن هیچ کاری نکردند؟! همین نماینده های بی عرضه ی مجلس چرا وزرای کشاورزی و منابع طبیعی و حتی خود رئیس جمهور بی کفایت را مورد بازخواست قرار ندادند؟! چرا ده ها سال است که الگوی کشت و کشاورزی افتضاح با روشهای کشت و زرع صدها سال قبل، دنبال می شود و کسی چیزی نمی گوید؟! عدم اجرای الگوهای آبخیزداری و آبخان داری و عدم توجه به فرسایش شدید خاک در ایران و امثال اینها که کم هم نیستند، ایران را در وضعیت بسیار اسفناکی قرار داده است.

بدرود

ثانیه ها می گذرند، دقایق تمام می شوند، روزها پشت سر هم می روند. من در خلوتی مبهم و در سکوتی بی انتها زندانی هستم. می گویند زمان یک توهم است پس زندگی هم باید یک رویا باشد. هر چه هست من به همه چیز شک دارم. حتی به خوشبختی. حتی نفس کشیدن. حال زمان آن رسیده تا به پایان سلام کنم. به زودی باید بدرود گفت زمان را...

انتخاب

انتخاب را شاید بتوان مهمترین رکن زندگی بشر نامید. انتخاب دوست، انتخاب رشته تحصیلی، انتخاب شغل، انتخاب همسر، انتخاب محل زندگی و... یا انتخاب رئیس جمهور... انتخاب را میتوان برگ برنده یا برگ بازنده هر کسی نامید چنانچه در برخی موارد فقط یکبار می توان انتخاب کرد و حاصل این انتخاب می تواند سالها با فرد باشد و بر روی تمام جوانب زندگی شخص تاثیر گذارد. حال ضمن فاکتور گرفتن از چالش ها یا سئوالات با جواب و بدون جواب پیرامون چرایی انتخاب و نقدهای وارده یا غیروارده به پروسه انتخاب نامزدها و سایر موارد باید از خود بپرسیم فرد منتخب تا حدی می تواند تصمیمات کلان گرفته و اجرا نماید. بحث پیرامون نوع دولتها یا حکومتها بسیار است. حزب ها و جناح های سیاسی صرف نظر از نوع و کارکرد آنها در هر کشور و حکومتی، الان در برهه کنونی شاید دیگر ظرفیت پاسخگویی به سلایق حتی درون حزبی خود را ندارند. بدینصورت شاید گفت مرگ و زوال حزب ها در دنیا فرا رسیده است. چنانچه عقل سلیم حکم می کند منافع اجتماعی و کلان باید خیلی بیشتر از منافع شخصی و حزبی کارکرد داشته باشد. اما متاسفانه  بایستی این نکته ظریف اما کلفت را مد نظر قرار داد که علیرغم تمامی ادعاهای ما، همچنان جهان سومی هستیم و تمامی کارکردها و معادلات زندگی شخصی و کاری و برخوردها و تعاملات اجتماعی مردم ما بر اساس زیرساخت ها و اموزه های جهان سومی عمدتاً حاکم بر ما، شکل می گیرد. 

سالی دگر

سالی دگر با بیم ها و امیدها رسید. و این ما هستیم مردمی عجیب و خاص در این عرصه. مردمی که شاید منحصر به فرد ترین انسانهای کره خاکی باشیم. مردمی که در حرف زدن و ادعا کسی به گرد پای ما نمی رسد! اما موقع عمل کردن انگار نه انگار. مردمی که خواننده هایش مرزهای بی اخلاقی را درنوردیده اند! مردمی که پزشکهایشان در دنیا پرآوازه اند! مردمی که دانشمندهایش در دنیا در بسیاری از پست های کلیدی مشغول به کارند. حال چطور می شود چنین مردمی در عرصه های دیگر نمی توانند درست فکر کنند و رفتار کنند؟! آیا جهان سومی بودن یک جبر است؟ آیا جهان سومی بودن جغرافیاست؟ و یا نه، جهان سومی بودن در ذهن ها ما و اطرافیان ما است. بلی افکار و عقاید و سلایق ما است که جهان سومی بودن ما را مشخص می سازد. وقتی هر کدام از ما از تمیزی کوچه ها و خیابان های اروپا و آمریکا حرف می زنیم و از طرفی خودمان آشغال پرت میکنیم در خیابان و کوچه دیگر چه انتظاری داریم که از نظر فرهنگی پیشرفت کنیم. از این دست مثال ها زیاد است. چنانچه فرهنگ و عقاید مرتبط با رفتارها و در نهایت سایر مشخصه های جوامع متمدن است. مانند اقتصاد که در تمامی متغییرهایی مانند فرهنگ و عقیده نهفته است. کسی که عقیده ای به پیشرفت کشور و لزوم وجود و رشد اقتصاد کلان برای نسل های آینده اعتقادی ندارد و یا کسی که تعصب و و استقلال و میهن پرستی خود را به پشیزی می فروشد می شود امثال خاوری. حال باید پرسید آیاد امثال خاوری بیشتر مقصر هستند یا کسانی دیگر. برای بنده جای سوال است چرا ما بدین نحو رفتار می کنیم! مگر شتر سواری دولا دولا هم می شود. اگر کشور ما اسلامی است و قوانین اسلامی ساری و جاری است چرا قطع دست در کشور ما اجرا نمی شود؟! مگر نه اینکه مجازات دزد قطع انگشت یا دست است؟ یا نباید اعتقادی به اسلام داشته باشم یا باید قوانین این دین را بپذیریم. من شخصاً این نوع از مجازات را شاید قبول نداشته باشم ولی سئوالم این است که چرا یک روش یا آئین را به درستی انجام نمی دهیم. یا مکن با فیل بانان دوستی یا بساز خانه ای در خور فیل. چرا باید شاهد چنین صحنه هایی باشیم! صنجه های دزدی و غارت بیت المال. صنحه های کلاهبرداری و رانت. صحنه های لابی و پولشویی.