داستان تکراری

پیرو حوادث اخیر، جلسه ای در مجلس برای بررسی و سئوال از برخی مسئولین و وزراء در مورد سیل برگزار شد، فارغ از مسائل مختلف که جای بحث مفصل دارد، چند سئوال مهم وجود دارد. سئوال اول اینه چرا ما ایرانی ها متخصص سفسطه هستیم(قبلاً اشاره ای در این پست شد)؟! یا چرا باید همیشه داستان تکراری دور باطل گربه رقصانی را داشته باشیم(قبلاً در این پست اشاره شده بود)؟! نیز فارغ از وظایف مسئولین چرا مردم به خود رحم نمی کنند(قبلاً در این پست و در این پست اشاره کردم)؟! همچنین چرا ما عرضه ی استفاده بهینه از بارندگی ها را هم نداریم(قبلاً در این پست اشاره کردم)؟! نهایتاً درس عبرتی هم نمیگیریم! و این روند همچنان ادامه خواهد داشت. جالبه که مجلسی ها از کارشناس هواشناسی و وزراء سئوالهای مختلفی پرسیدند، ولی کسی از مجلسی ها نپرسید شما چرا تا الان همچین جلسه ای تشکیل نداده بودید؟! چرا قبل از حوادث مسئولین رو به چالش نمی کشید؟! و چرا همین الان از مسئولین نمی پرسید برای زلزله های احتمالی بزرگ شهرهای کلان کشور مثل تهران، مشهد، تبریز و... چه کار کرده اید؟! زلزله هایی که دیر یا زود گریبان شهرهای مذکور را خواهند گرفت و با توجه به ساخت و سازهای افتضاحی که داریم باید منتظر فجایع بزرگی بود!!! ساخت و سازهایی که در مزخرف بودنشان عوامل متعدد و پیچیده ای وجود دارد! مثل: رشوه، خودخواهی، تخلف مسئولین، قوانین ناقص، عدم توجه به قوانین، عدم بازرسی ها و بازخواستهای نهادهای بازرسی از ادارات مسئول و...

نهایتاً زلزله بزرگ در راه است...

بد نیست پستهای زیر را نیز بخوانید(چون در رابطه با این پست می باشند):

پیشگویی

دور نیست

نزدیک است

شمس دل

همچنان بی برنامه

سلام

متاسفانه در آغازین روزهای سال جدید شاهد سیل کم سابقه در برخی استانهای کشور بودیم، که متاسفانه خسارات جانی و مالی بسیاری بر جا گذاشت. همانطور که همه می دانند کشور ایران یکی از بلاخیزترین کشورهای دنیا است. از زلزله و سیل و... یکی از اساسی ترین سئوالات مطرح این است که چرا هیچ برنامه ای برای مقابله و کاهش عوارض ناشی از این بلایا انجام نمی شود؟ در عصر حاضر با پیشرفت علوم مختلف از جمله هواشناسی براحتی می توان بلایایی مثل سیل و طوفان را پیش بینی کرد و برای مقابله با آن برنامه ریزی و اقدامات فوری انجام داد. در حوادث اخیر همانند حوادث سالهای اخیر علامت سئوالهای بسیاری بود! مهمتر از همه این علامت سئوالها که به مدد شبکه های اجتماعی خیلی از مردم در جریان قرار گرفتند، بزرگترین سئوال این است که چرا مسئولین و حتی مردم از حوادث گذشته درس نمی گیرند. البته نقش مسئولین سنگین تر و پر رنگ تر می باشد. متاسفانه توجه به این مسئله مهم که پیشگیری به مراتب بسیار کم خرج تر است را فراموش کرده ایم. براحتی در سالهایی که خشکسالی بود می شد با اتخاذ سیاستهایی اقدام به لایروبی مسیل ها و جابجایی برخی روستاهایی که در مسیرهای پرخطر احداث شده اند نمود. به هر حال هنوز هم دیر نیست، ولی چیزی که مشخص است این آخرین سهل انگاری نیست. طبیعتاً با روندی که در پیش گرفته شده حتی باید منتظر بدترین بلایا هم بود. قلع و قمع جنگل ها توسط مردم و ارگانهای دولتی، ساخت و سازهای غیرمجاز در حریم رودخانه ها و... عوامل اصلی خسارتهای بزرگ سیل می باشد.

آب زنید راه را

سلام بر دوستان گلم و هر کسی که این پست رو میخونه

سال جدید رو تبریک میگم خدمتتون

امیدوارم سال خوبی در پیش داشته باشید

آرزومند آرزوهاتون

آب زنید راه را هین که نگار می‌رسد

مژده دهید باغ را بوی بهار می‌رسد

راه دهید یار را آن مه ده چهار را

کز رخ نوربخش او نور نثار می‌رسد

چاک شدست آسمان غلغله ایست در جهان

عنبر و مشک می‌دمد سنجق یار می‌رسد

رونق باغ می‌رسد چشم و چراغ می‌رسد

غم به کناره می‌رود مه به کنار می‌رسد

تیر روانه می‌رود سوی نشانه می‌رود

ما چه نشسته‌ایم پس شه ز شکار می‌رسد

باغ سلام می‌کند سرو قیام می‌کند

سبزه پیاده می‌رود غنچه سوار می‌رسد

خلوتیان آسمان تا چه شراب می‌خورند

روح خراب و مست شد عقل خمار می‌رسد

چون برسی به کوی ما خامشی است خوی ما

زان که ز گفت و گوی ما گرد و غبار می‌رسد

شاید...

در آستانه ی عید نوروز امسال سال عجیبی بود. انگار ما باید همیشه غافلگیر بشیم، حالا به هر نحوی! حرف بسیار است، بحث فراوان و چه سود نتیجه ای نیست! در عصری زندگی می کنیم که همه چی به اوج خودش رسیده، از عشق تا نفرت! چرا ما انسانها محکومیم به افراط و تفریط؟! نژادپرستی بیداد میکنه، قاتل و مقتول هر دو از یک لفظ استفاده می کنند!!! قدیما میشد به کسی کمک کرد، الان همون هم خراب شد، چون اعتمادها از بین رفت. شاید با خودتون بگین آیه یاس میخونم! ولی چیزهایی میگم که وجود دارن. چقدر بده که حسرت گذشته رو بخوری! وقتی به مرحله ای برسی که این حس رو داشته باشی، یعنی اوضاع اصلاً خوب نیس! واقعاً آدم میمونه که مقصر کیه؟؟؟ شاید من هم مثل شما فقط میتونم یه کار بکنم! اونم آرزوی روزهای خوب. شاید...

قانون!

قانون اولین و آخرین و بهترین اختراع بشر بوده و خواهد بود! قانون می تواند نجاتگر تمدنها باشد! قوانین بازدارنده به شرط اجرای درست و خالی از ایراد می تواند در اصلاح جوامع و انسانها بسیار مهم باشد. چنانچه در بحث فرهنگ اجتماعی کشورهای جهان اول، هیچ کنشی ارثی نبوده و تمامی رفتارها بر اساس الگوبرداری اجتماعی و قوانین بازدارنده و نیز آموزشهای اولیه در مدارس شکل می گیرد. یعنی مردمان کشورهایی مثل آلمان یا دانمارک از صدها سال قبل به این صورت نبوده اند و اصلاح ساختارهای اجتماعی، آموزش و قوانین بازدارنده باعث شده که الان به این شکل باشند. پس در وهله اول قبول یک نقص و اشتباه می تواند اولین پله باشد برای اصلاح و در مراحل بعدی وضع قوانین کامل و اجرای بی چون و چرای آن قوانین و نیز آموزشهای اصولی در مهدکودکها و مدارس می تواند شروعی باشد برای یک اصلاح بزرگ!