دهه تفکر

کاش دهه ای هم داشتیم برای تفکر، برای تدبر...

کاش قدری هم اندیشه می کردیم

کاش بیدار می شدیم...

وقتش رسیده؟!

جوامع مختلف در تاریخ خود لحظات حساس و سرنوشت سازی داشته اند، که باعث شده مسیر زندگی و اجتماعی مردم آن کشورها دچار یک دگرگونی عمیق شده و بسیاری از معادلات کلیشه ای فرهنگ و اقتصاد اشان درهم بشکند و نهایتاً منجر به شروع عصر تازه و جدیدی برایشان گردد. البته ریشه یابی چرایی پیدایش و روند آن و از همه مهمتر کیفیت نظام های تشکیلاتی برای حفظ روح تغییر(یا هر چه اسمش را بگذارید) بحث مفصلی است. حال سئوال اینجاست که آیا وقتش رسیده که جامعه ایران هم دچار دگردیسی فرهنگی شود؟! چون علیرغم ادعای فرهنگ چند هزار ساله و مسائلی از این دست، ما ایرانی ها هنوز با حداقل استانداردهای فرهنگی برای زیست طبیعی در جامعه امروزی و یک جامعه مدنی مناسب، فرسنگ ها فاصله داریم...

ایمان به نابودی

چقدر راحت برده می شویم...

برده های مُدرن!

برده ی زمان

برده ی مکان

چه راحت باور می کنیم

چه راحت تر قبول می کنیم

و چه راحت ایمان آوریم...

ایمان به پوچی

ایمان به دروغ

ایمان به نابودی

زندگی با طعم سفسطه

چه خوبه بتونی با سفسطه زندگی کنی!

و جایی باشه که بتونی سفسطه کنی...

این روزها بیشتر این موضوع به ذهن ها میاد...

بَدا به حال آن جامعه که مردم اش خوب را بد و بد را خوب بدانند(فراتر از جلوه دادن!!!)

وای به حال ما...

روند یک بحران

چرا در جامعه ما روندها و تفکرات بدی وجود داره؟!

چرا ما فقط بلدیم ایراد بگیریم و غرغر کنیم

در حالی که هیچ وقت از خود نپرسیده ایم که من برای کشورم چه کاری کرده ام؟؟؟!!!

کاش هر کدام از ما از خود شروع می کردیم...

و به سهم خود برای جامعه خویش موثر بودیم