در اصل اگر خوب نگاه کنیم تنها موجودی که لایق کلمه پرمعنی عصیانگر می باشد، انسان است! بله بدون هیچ فکری و شکی این موضوع بر همه آشکار است. چنانکه گاهی کلمه عصیانگر هم تاب تحمل حجم عظیمی از رضالت انسان را ندارد! در ادوار مختلف این انسان ضعیف بوده است که عصیان کرده و خود را در زیر بار حماقتش له کرده است. هیچ موجودی در عالم نیست که به اندازه انسان بتواند شرف را معنی کند! از اوج به حضیض...
آری چه زیباست هر دوی این معانی! هم اوج هم حضیض! چون فقط موجودی عصیانگر می تواند آنها را ترجمه کند، موجودی به نام انسان. در این دنیای خاکی بسیارند افرادی که عصیانگرند و غافل از اینکه عجول هستند به عاقبت سیاه خود! آری ایشان در تعقیب سرنوشت ذلت بار خویش بی صبر هستند...
وحشی دشت معاصی را دو روزی سردهید
تا کجا خواهد رمید آخر شکار رحمت است
