سالی دگر

سالی دگر با بیم ها و امیدها رسید. و این ما هستیم مردمی عجیب و خاص در این عرصه. مردمی که شاید منحصر به فرد ترین انسانهای کره خاکی باشیم. مردمی که در حرف زدن و ادعا کسی به گرد پای ما نمی رسد! اما موقع عمل کردن انگار نه انگار. مردمی که خواننده هایش مرزهای بی اخلاقی را درنوردیده اند! مردمی که پزشکهایشان در دنیا پرآوازه اند! مردمی که دانشمندهایش در دنیا در بسیاری از پست های کلیدی مشغول به کارند. حال چطور می شود چنین مردمی در عرصه های دیگر نمی توانند درست فکر کنند و رفتار کنند؟! آیا جهان سومی بودن یک جبر است؟ آیا جهان سومی بودن جغرافیاست؟ و یا نه، جهان سومی بودن در ذهن ها ما و اطرافیان ما است. بلی افکار و عقاید و سلایق ما است که جهان سومی بودن ما را مشخص می سازد. وقتی هر کدام از ما از تمیزی کوچه ها و خیابان های اروپا و آمریکا حرف می زنیم و از طرفی خودمان آشغال پرت میکنیم در خیابان و کوچه دیگر چه انتظاری داریم که از نظر فرهنگی پیشرفت کنیم. از این دست مثال ها زیاد است. چنانچه فرهنگ و عقاید مرتبط با رفتارها و در نهایت سایر مشخصه های جوامع متمدن است. مانند اقتصاد که در تمامی متغییرهایی مانند فرهنگ و عقیده نهفته است. کسی که عقیده ای به پیشرفت کشور و لزوم وجود و رشد اقتصاد کلان برای نسل های آینده اعتقادی ندارد و یا کسی که تعصب و و استقلال و میهن پرستی خود را به پشیزی می فروشد می شود امثال خاوری. حال باید پرسید آیاد امثال خاوری بیشتر مقصر هستند یا کسانی دیگر. برای بنده جای سوال است چرا ما بدین نحو رفتار می کنیم! مگر شتر سواری دولا دولا هم می شود. اگر کشور ما اسلامی است و قوانین اسلامی ساری و جاری است چرا قطع دست در کشور ما اجرا نمی شود؟! مگر نه اینکه مجازات دزد قطع انگشت یا دست است؟ یا نباید اعتقادی به اسلام داشته باشم یا باید قوانین این دین را بپذیریم. من شخصاً این نوع از مجازات را شاید قبول نداشته باشم ولی سئوالم این است که چرا یک روش یا آئین را به درستی انجام نمی دهیم. یا مکن با فیل بانان دوستی یا بساز خانه ای در خور فیل. چرا باید شاهد چنین صحنه هایی باشیم! صنجه های دزدی و غارت بیت المال. صنحه های کلاهبرداری و رانت. صحنه های لابی و پولشویی.