سال جدید، بی هیاهوتر و بی اشتیاق تر از همیشه

سال جدید هم از راه رسید. متاسفانه بدتر از قبل. شاید بگوئید بدبین هستم، ولی حقیقت این است. شوپنهاور میگفت هر روز روز بدتری است. اما او این جمله را در حالت عادی می گفت. الان که... متاسفانه ما راه اصلی را یا پیدا نکرده ایم یا درک نکرده ایم. پیدا کردن و درک کردن راه حل اصلی حل مشکلات بسیار مهم است. دلسوزی و اهتمام به حل مسئله نیز بسیار مهم می باشد. در برخی اوقات عزمی برای حل مساله وجود ندارد. استفاده از افراد لایق و دلسوز باید مدنظر باشد، نه افراد چاپلوس و ریاکار. این مورد مهم رو شاید همه ما بدانیم، اما مهم عمل به آن است. متاسفانه اولویت بندی نادرست هم یکی از مشکلات مهم بر سر راه تعالی است. اولویتهای اشتباه و گمراه کننده می تواند آدمی را به پرتگاه نیستی سوق دهد. غرور بیجا و نادرست هم یکی از آفتهای ویرانگر بشر است. هیچ کسی به کمک انسان نخواهد آمد مگر خود او. هیچ کسی به کمک هیچ قومی نخواهد آمد مگر خود آنها. بایستی انسان خود دست به کار شود. حتی در ادیان هم به تلاش و پیگیری تاکید شده است.

سالی دگر

سالی دگر با بیم ها و امیدها رسید. و این ما هستیم مردمی عجیب و خاص در این عرصه. مردمی که شاید منحصر به فرد ترین انسانهای کره خاکی باشیم. مردمی که در حرف زدن و ادعا کسی به گرد پای ما نمی رسد! اما موقع عمل کردن انگار نه انگار. مردمی که خواننده هایش مرزهای بی اخلاقی را درنوردیده اند! مردمی که پزشکهایشان در دنیا پرآوازه اند! مردمی که دانشمندهایش در دنیا در بسیاری از پست های کلیدی مشغول به کارند. حال چطور می شود چنین مردمی در عرصه های دیگر نمی توانند درست فکر کنند و رفتار کنند؟! آیا جهان سومی بودن یک جبر است؟ آیا جهان سومی بودن جغرافیاست؟ و یا نه، جهان سومی بودن در ذهن ها ما و اطرافیان ما است. بلی افکار و عقاید و سلایق ما است که جهان سومی بودن ما را مشخص می سازد. وقتی هر کدام از ما از تمیزی کوچه ها و خیابان های اروپا و آمریکا حرف می زنیم و از طرفی خودمان آشغال پرت میکنیم در خیابان و کوچه دیگر چه انتظاری داریم که از نظر فرهنگی پیشرفت کنیم. از این دست مثال ها زیاد است. چنانچه فرهنگ و عقاید مرتبط با رفتارها و در نهایت سایر مشخصه های جوامع متمدن است. مانند اقتصاد که در تمامی متغییرهایی مانند فرهنگ و عقیده نهفته است. کسی که عقیده ای به پیشرفت کشور و لزوم وجود و رشد اقتصاد کلان برای نسل های آینده اعتقادی ندارد و یا کسی که تعصب و و استقلال و میهن پرستی خود را به پشیزی می فروشد می شود امثال خاوری. حال باید پرسید آیاد امثال خاوری بیشتر مقصر هستند یا کسانی دیگر. برای بنده جای سوال است چرا ما بدین نحو رفتار می کنیم! مگر شتر سواری دولا دولا هم می شود. اگر کشور ما اسلامی است و قوانین اسلامی ساری و جاری است چرا قطع دست در کشور ما اجرا نمی شود؟! مگر نه اینکه مجازات دزد قطع انگشت یا دست است؟ یا نباید اعتقادی به اسلام داشته باشم یا باید قوانین این دین را بپذیریم. من شخصاً این نوع از مجازات را شاید قبول نداشته باشم ولی سئوالم این است که چرا یک روش یا آئین را به درستی انجام نمی دهیم. یا مکن با فیل بانان دوستی یا بساز خانه ای در خور فیل. چرا باید شاهد چنین صحنه هایی باشیم! صنجه های دزدی و غارت بیت المال. صنحه های کلاهبرداری و رانت. صحنه های لابی و پولشویی. 

آب زنید راه را

سلام بر دوستان گلم و هر کسی که این پست رو میخونه

سال جدید رو تبریک میگم خدمتتون

امیدوارم سال خوبی در پیش داشته باشید

آرزومند آرزوهاتون

آب زنید راه را هین که نگار می‌رسد

مژده دهید باغ را بوی بهار می‌رسد

راه دهید یار را آن مه ده چهار را

کز رخ نوربخش او نور نثار می‌رسد

چاک شدست آسمان غلغله ایست در جهان

عنبر و مشک می‌دمد سنجق یار می‌رسد

رونق باغ می‌رسد چشم و چراغ می‌رسد

غم به کناره می‌رود مه به کنار می‌رسد

تیر روانه می‌رود سوی نشانه می‌رود

ما چه نشسته‌ایم پس شه ز شکار می‌رسد

باغ سلام می‌کند سرو قیام می‌کند

سبزه پیاده می‌رود غنچه سوار می‌رسد

خلوتیان آسمان تا چه شراب می‌خورند

روح خراب و مست شد عقل خمار می‌رسد

چون برسی به کوی ما خامشی است خوی ما

زان که ز گفت و گوی ما گرد و غبار می‌رسد

سال 1497

هر روز یک روز به مرگ نزدیک میشویم

و عده ای هر روز یک روز گرگ تر و بی رحم تر(به خیال خودشون زرنگتر)

بعضی ها(اندک افراد) هر روز یک روز مهربونتر

و در پایان...

الان سال 1497 است و ما نیستیم...