عدم مدیریت تخصصی و عدم توجه به تخصص در مدیریت

در تمامی معضلات اقتصادی، اجتماعی و حتی فرهنگی پای عدم کفایت مدیران به چشم می خورد. عدم کفایتی که ناشی از نبود تخصص مدیریتی و عدم استفاده از مدیران با تجربه و دارای علم مدیریت است. نتایج این نوع بی کفایتی ها در مواردی مانند مشکلات اقتصادی اخیر خود را نشان می دهد. سالهاست که عرصه ی معیشتی مردم جولانگاه آزمایش و خطای مسئولان مختلف شده است. طرح هایی که بدون تحلیل و تفکر اجرا می شود و نه تنها فایده ای ندارد بلکه باعث معضلاتی می شود که تبعات آن تا سالها باقی خواهد ماند. سالهاست که با روشهای مختلف مثلاً با قاچاق مبارزه می شود، اما نه تنها فایده ای نداشته بلکه در مواقعی باعث ضربات سنگینی بر پیکره اقتصاد کشور شده و معیشت مردم را هدف قرار داده است. حال سئوالی که همه از مسئولین کشور دارند این است که  آیا موقع آن نرسیده که به جای این همه آزمایش و خطا، فکری اساسی برای اصلاح اقتصاد کشور شود؟

فاجعه ی خشکسالی بیخ گوش ایران

دور نیست زمانی که اقلیم ایران تبدیل به منطقه کاملا خشک شود. آن هم به لطف عدم مدیریت منابع آب که ده ها سال است ادامه دارد و هیچ کسی دلسوز این قضیه نیست. آری مسئله ای که سالهاست شاید جزو 10 موضوع مهم کشور هم نیست به زودی ایران را در چنان مشکلی گرفتار خواهد کرد که فکرش هم آزار دهنده و سخت است. وقتی به کشورهایی مثل ما می گویند کشور جهان سوم بی علت نیست. امیدواریم تا خیلی خیلی دیر نشده فکری به حال آخرین قطرات آب شیرین در کشور تشنه ی ایران شود.

سال جدید، بی هیاهوتر و بی اشتیاق تر از همیشه

سال جدید هم از راه رسید. متاسفانه بدتر از قبل. شاید بگوئید بدبین هستم، ولی حقیقت این است. شوپنهاور میگفت هر روز روز بدتری است. اما او این جمله را در حالت عادی می گفت. الان که... متاسفانه ما راه اصلی را یا پیدا نکرده ایم یا درک نکرده ایم. پیدا کردن و درک کردن راه حل اصلی حل مشکلات بسیار مهم است. دلسوزی و اهتمام به حل مسئله نیز بسیار مهم می باشد. در برخی اوقات عزمی برای حل مساله وجود ندارد. استفاده از افراد لایق و دلسوز باید مدنظر باشد، نه افراد چاپلوس و ریاکار. این مورد مهم رو شاید همه ما بدانیم، اما مهم عمل به آن است. متاسفانه اولویت بندی نادرست هم یکی از مشکلات مهم بر سر راه تعالی است. اولویتهای اشتباه و گمراه کننده می تواند آدمی را به پرتگاه نیستی سوق دهد. غرور بیجا و نادرست هم یکی از آفتهای ویرانگر بشر است. هیچ کسی به کمک انسان نخواهد آمد مگر خود او. هیچ کسی به کمک هیچ قومی نخواهد آمد مگر خود آنها. بایستی انسان خود دست به کار شود. حتی در ادیان هم به تلاش و پیگیری تاکید شده است.

جفتک پرانی مضاعف

در دنیا بخصوص ایران و در بین انسانها رفتاری وجود دارد که یک کمپلکس ی است از رفتارهای مختلف که در فرهنگ اصطلاحات اینجانب به نام "جفتک پرانی مضاعف" نامیده شده است. جفتک پرانی مضاف به مجموعه ای از رفتارهایی گفته می شود که فرد جفنک پران با حرکات مسلسل وار و غافلگیرانه فرد مقابل را آماج جفتک های خود قرار می دهد. در هنگامی که فرد جفتک خور مشغول تحمل ضربات جفتک است بایستی تصمیم سریع و حیاتی برای خود بگیرد. نکته مهم در این موضوع جفتکهای مضاعف و متوالی فرد جفتک پران است که در مدت کوتاهی می توان فرد جفتک خور را "ناک اوت" کند. این موضوع در اطرافیان هر کسی قابل مشاهده است. افراد که جفتک پرانی می کنند شامل انواع پف یوزها، دریوس ها، مادر به چیزها، خواهر به نماها، اونی ها، جرنده ها و... می باشد. تعدادی از پاچه ورمالیده ها، لکوته ها، انگل داران و... نیز می توان جفتک پران باشند. افراد جفتک پران در ایران هر روز با سرعت زیاد در گسترش قلمرو خود هستند. پس لازم است فکری اساسی کرد...

تحولات افغانستان روندی تکمیل کننده برای نقشه راه خاورمیانه

در سیاست باید تحولات را نه بصورت جدا، بلکه باید با تحولات دیگر و در دراز مدت تحلیل و بررسی کرد. رویدادهای افغانستان را نیز باید در امتداد نقشه راه خاورمیانه دید. نقشه ی راه ی که سیاستمداران حاکم بر آمریکا، انگلیس، فرانسه و برخی کشورها(بخوانید روسیه و چین) با همکاری چشم بسته ی عده ای از دولت های منطقه ترسیم کرده اند. (البته روسیه و چین نقشه ی راه متفاوتی برای منطقه دارند). خاورمیانه به خاطر علتهای مختلف منجمله اهمیت استراتژیک جغرافیایی و همینطور سیاسی و نیز ذخایر عظیم انرژی از دیرباز مورد توجه خاص دولتهای پر قدردت بوده و هست. متاسفانه علیرغم تحولات چند دهه ی اخیر در دکترین سیاسی کشورهای منطقه هنوز هم شاهد بازی و فریب خوردن سیاسی دولتهای منطقه از کشورهای ابرقدرت جهانی هستیم! از یک طرف کشورهای غربی و از سوی دیگر کشورهای قدرت طلب شرق. به نظر می رسد تنها راه برون رفت از این استعمار قدیمی و پرقدرت شرق و غرب بر خاورمیانه بایستی یک سندیکا و اتحادیه ی فرا ملیتی و فرا مذهبی در بین کشورهای منطقه شکل بگیرد. نیز کاملاً عیان است تا زمانی که نقش مذهب و دین حداقل در سیاست فرا جغرافیایی کشورها به صفر نرسد این آرزو محقق نخواهد شد. چنانچه همین تحولات در درون کشورها نیز محقق نخواهد شد مگر با ترسیم مختصات جدید در مرز بین دین و مذهب و اقلیت و موارد مشابه در داخل مرزهای یک کشور. آنچه مسلم است بازی کشورهایی مثل آمریکا و روسیه و همچنین کشورهایی مثل چین و انگلیس و فرانسه حتی آلمان در شطرنج جهانی خیلی فراتر و وسیع تر از آنچه که عوام(بخوانید بالای 95 درصد افراد در کشورهای منطقه) فکر می کنند می باشد. منتها ای کاش فقط غارت و چپاول ثروت کشورها بود. متاسفانه این کشورهای بی هویت، فرهنگ و تمدن کشورهای منطقه را نیز به غارت بردند. در گذشته های نه چندان دور تمدنهای بسیار غنی در خاور میانه شکل گرفتند بودند و در سالهای بعد از آن نیز ادامه داشته و پربارتر نیز شده بودند. انواع نخبه های علوم مختلف، انواع شاعران و فیلسوفان و خلاصه از هر علمی تعداد نخبه و افراد دانشمند در تمدنهای خاورمیانه به وجود آمده بودند. اما صد افسوف که این سرطان بدخیم و نقشه ی شوم ی که گفته شد این بلا را بر سر کشورهای مذکور آورد. و الان به جایی رسیدیم که خودمان آثار باستانی خود را ویران میکنیم و از کار خوشحال هم هستیم. افسوس که چه تمدنهایی در خاورمیانه را با نقشه های شوم در طی سالیان از بین بردند. البته ناگفته نماند ایران در مسیر این شبیخون شاید مظلوم ترین کشور بود و شوربختانه انواع حملات وحشیانه را در طول تاریخ بر این خاک وارد ساخته و هر فرهنگ این کشور هر چه اندوخته بود را بر باد دادند.